ΓΕΝΙΚΗ ΑΒΑΡΙΑ

Η αρχή της Γενικής Αβαρίας διατυπώθηκε αρχικά από τους αρχαίους Έλληνες σε σχέση με την εκβολή του φορτίου. Με την εξέλιξη της ναυσιπλοΐας διάφορα άλλα είδη ζημιών προστέθηκαν στην εκβολή του φορτίου. Ο ορισμός της Γενικής Αβαρίας δίνεται στον κανόνα Α των κανόνων Υόρκης - Αμβέρσας. που ορίζει "Υπάρχει πράξη γενικής αβαρίας όταν και μόνο όταν οποιαδήποτε έκτακτη θυσία ή δαπάνη είναι σκόπιμη και λογική, γίνεται δε η προκαλείται προς κοινή σωτηρία πλοίου και φορτίου"
Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό τέσσερα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά στοιχεία της Γενικής Αβαρίας.:

1. Η θυσία ή τα έξοδα να είναι έκτακτα, ασυνήθιστα.
2. Η ενέργεια πρέπει να είναι σκόπιμη και ηθελημένη και όχι αναπόφευκτη.
3. Πρέπει να υπάρχει κίνδυνος πραγματικός αν και δεν είναι απαραίτητο να είναι άμεσος.
4. Η ενέργεια πρέπει να γίνεται για την κοινή σωτηρία του πλοίου και φορτίου και όχι απλά για τη σωτηρία μέρους της περιουσίας, δηλαδή του φορτίου η του πλοίου. Την ευθύνη των αποφάσεων τη έχει ο καπετάνιος. Η θυσία αυτή η η δαπάνη βαρύνει αναλογικά όλα τα συμφέροντα, που υπάρχουν σε ένα πλοίο και στο συγκεκριμένο ταξίδι τα οποία συνεισφέρουν προς κάλυψη της. Για να υπάρξει υποχρέωση συνεισφοράς πρέπει να υπάρξει διάσωση, διαφορετικά αν το πλοίο και το φορτίο χαθούν δεν υπάρχει αίτημα γενικής αβαρίας.

Αυτό είναι το δόγμα της Γενικής Αβαρίας, που ονομάστηκε έτσι, διότι η απώλεια καταλογίζεται γενικά σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Ο διακανονισμός των λογαριασμών Γενικής Αβαρίας είναι πολύ δύσκολο έργο και γίνεται από ειδικούς διακανονιστές οι οποίοι υπολογίζουν το ύψος της συνεισφοράς για τον καθένα από αυτούς, που ωφελήθηκαν από την πράξη Γενικής Αβαρίας.