Πάντα ήταν μόνος

Πάντοτε ο ασφαλιστής ήταν μπροστάρης, ξυπνούσε άνεργος και ετοιμαζόταν για το σκληρό μεροκάματο.
Ένας μοναχικός καβαλάρης που όσο τον είχαν ανάγκη οι Διευθυντάδες του τον πρόσεχαν, δήθεν και με την πρώτη ευκαιρία τον αντικαθιστούσαν με ένα άλλο άλογο κούρσας. Οι στόχοι για να επιτευχθούν χρειάζονται άλογα κούρσας, τα οποία όμως συχνά κουράζονται και τότε..

Σιγά -σιγά με την σταδιακή κατάρρευση του agency έμεινε εντελώς μόνος, να κάνει τον manager, τον πωλητή, τον επιχειρηματία ,τον εισπράκτορα, όλα σε ένα.
Ο ανταγωνισμός μεγάλος και η αμοιβή του μια προμήθεια.

Λίγοι ήταν αυτοί που έζησαν τις χρυσές εποχές του agency που το χρήμα έρρεε άφθονο.

Σήμερα για να βγει ένα καλό μεροκάματο χρειάζεται χρόνος και χρήμα.
Δύσκολα οι νέοι μπαίνουν σε ένα απαξιωμένο επάγγελμα και αυτό θα επιφέρει το τέλος του κλάδου.
Οι εταιρείες θα προσπαθούν με το χαμηλότερο δυνατό κόστος να προσελκύουν πελάτες αφήνοντας στην άκρη και μόνο του τον ασφαλιστή.

Μπορεί μόνος του να αντιδράσει και να αναπτύξει τη δουλειά του;